بررسی تأثیر آموزش گروهی زوجین به شیوه مبتنی بر رویکرد شناختی رفتاری برافزایش سازگاری زوجین

زمینه و هدف: رضایت و سازگاری زناشویی یکی از گسترده ترین مفاهیم برای تعیین و نشان دادن میزان شادی و میزان پایداری رابطه زن و شوهر است. سازگاری زناشویی بر بسیاری از ابعاد زندگی فردی و اجتماعی انسان ها تأثیر می گذارد. درمان های شناختی – رفتاری در کار با زوج ها، با هدف افزایش تقویت کننده ها و تبادل مثبت، آموزش مهارت های ارتباط، حلّ مشکل و تعارض و تغییر الگوهای فکری مخرّب را می باشد. هدف این پژوهش بررسی تأثیر آموزش گروهی زوجین با شیوه شناختی – رفتاری بر سازگاری زوجین شهر قم بود. روش پژوهش: این پژوهش نیمه تجربی است و از روش پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل استفاده شده است. جامعه آماری شامل کلیّه زوجین خود مراجعه کننده به مرکز مشاوره خانواده شهر قم در سال 90-91 بودند. روش نمونه گیری در این تحقیق از نوع نمونه گیری داوطلبانه است و60 زوج به صورت تصادفی در دو گروه کنترل و آزمایش قرار گرفتند. در این پژوهش به منظور جمع آوری اطّلاعات از پرسش نامه ویژگی های دموگرافیک و مقیاس سازگاری زناشویی استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار 17-spss و از روش-های آمار توصیفی و تحلیلی (کوواریانس) استفاده شد. یافته ها: نتایج پژوهش در تحلیل کوواریانس نشان داد رویکرد شناختی رفتاری بر ابعاد سازگاری زناشویی (05/0p